DAG 5: We hebben geschaatst met Noren
DAG 5: We hebben geschaatst met Noren
Gisteren stonden we 13e in het eindklassement en daarom mochten we vandaag als 37ste starten. Dat is logisch want er werd gestart in omgekeerde volgorde, ofwel 40 teams min de 13e positie is 37 en dat staat gelijk aan 07:31 starten.
Vijf minuten voor start kregen we het eindcoordinaat en een hele reeks andere coordinaten waarbij je of bonuspunten of maluspunten krijgt. Om binnen 5 minuten uit te stippelen wat de beste route is staat gelijk aan 300 seconden dolle paniek.
Exact op tijd vertrokken we langs adembenemende fjorden. Aan een fjord kan je goed zien dat je in Noorwegen bent maar als je naar boven keek dacht je dat je in Nederland was: het regende namelijk pijpenstelen. En de regen wordt ijzel en de ijzel is spekglad. De Noren strooien er wat zand/grit voor veel grip gaf het niet. Al zwetend reden we langs afgronden, bochtige weggetjes en stijle hellingen op en af. Behalve ijzel lag er eenmaal een sneeuwlawine op de weg, gelukkig op de andere weghelft zodat we er net langs konden.
Onderweg konden we nog wat puntjes verzamelen door met een pont het fjord over te steken in plaats van helemaal om te rijden. Helaas hadden we de boot gemist en zouden we anderhalf uur moeten wachten. Er zat niks anders op dan doorrijden en achteraf bleek dat een goed besluit. We zagen alle deelnemers die de pont namen enkele uren later weer terugkeren.
Het leek wel of de wegen gladder en gladder werden. We hoefden in ieder geval niet op te letten of we te hard reden, soms reden we hele stukken met 15 à 20 km/uur over ijsbanen in plaats van wegen. Zo hebben we toch nog geschaatst met onze auto en dat met met echte Noren om ons heen.
Soms trok de auto scheef, redde hij het net aan om met slippende wielen bovenaan een heuveltje te komen om vervolgens weer naar beneden te glijden. Het was zaak om continu allert te blijven en rustig te blijven rijden, ons thermo ondergoed had het druk om al het angstzweet te transporteren.
Naar ons gevoel reden we deze etappe vrij redelijk maar vooral veilig, en dat ondanks de barre weer.
Bij de tweede etappe namen we het besluit om meteen te gaan rijden en onderweg de beste route uit te stippelen. Dat is een gok maar zeker het proberen waard. En exact op het moment dat Erik had uitgedokterd dat we ergens linksaf moesten reed Han op exact datzelfde moment de afslag voorbij. Keren was geen optie en onderzoeken wie de fout had gemaakt was ook vrij zinloos. Dus als dan maar doorrijden over wederom spekgladde wegen waar we zelfs vrachtwagens weg zagen glijden. Nu we de afslag gemist hadden konden we weer wat verderop nog wat punten bij elkaar sprokkelen door de route iets in te korten. Maar toen Han ruim voor die desbetreffende afslag remde kwam hij ruim na de afslag als slippend tot stilstand. Nu zowel plan A als B mislukt waren zat we niks anders op dan ons verlies te nemen en rechtdoor te rijden. Toch kwamen we mooi op tijd bij het eindpunt aan en namen een kleine pauze op (eenmaal per dag mag je een pauze opnemen die geen invloed heeft op de reistijd). We stonden ergens op een pleintje in een woonwijk, met onze stoelen in de slaapstand en de auto uit. Na 30 minuten was de auto geheel beslagen en zagen we de buurtbewoners denken toen ze twee mannen languit in een autootje zagen liggen. Gelukkig zijn Noren best tolerant tegenover homo’s.
De derde en laatste etappe zat vol met missers. We reden verkeerd ons pauze terreintje af (vreselijke omweg) en toen we onder onderweg weer de route af gingen korten bleek halverwege de weg verspert te zijn. Dat kost veel punten terwijl we zo lekker bezig waren.
Toch hebben we deze etappe een mensenleven gered. We reden een stukje over een donkere 100 km/uur weg, in het donker en in de regen toen er plotseling een wandelaar op onze weghelft liep. Op enkele millimeters konden we deze idioot ontwijken en reden we met een verhoogde hartslag onze eindbestemming Harstad binnen.
De auto deed het geweldig vandaag (en wij zelf ook!) maar had ook kleine mankementen. De ruitenwissers hadden zo hard gewerkt dat ze versleten waren (die hebben we vervangen), de kilometerteller doet het niet meer en de centrale deurvergrendeling zet enkele keren per uur spontaan de deuren open of op slot.
